Çeviri: CM Punk 2014'de WWE'den Ayrılıyor (Part 3)

Tarih: 24 Şubat 2014

C.M. Punk hikayesinin bu kadar sessiz kalması gerçekten tuhaf. Hikaye nasıl başladıysa, şimdilik "D-Day" (karar günü) gibi görünen tarih, 3 Mart'taki Chicago Raw şovu. Geçen hafta garip olan şey, Michael Cole, Jerry Lawler ve John Layfield'in Raw öncesinde (yanlışlıkla Mark Henry vs. Dean Ambrose maçının reklam arasında olduğu söylenmişti) Punk için tutarlı bir tezahürat yapamayan taraftarlarla dalga geçtiği bir klibin internete sızması ve WWE'nin bunu kaldırtmamasıydı. Normalde böyle bir şey birkaç saat içinde kaldırılırdı. Ayrıca, Seth Rollins'in Raw'ın reklam arasında kendi kendine mikrofonu alıp Punk'ın adını skandallatacak şekilde kalabalığı kışkırtmasının imkansız olması da ürkütücü bir anlam taşıyor.

Chicago şovu, insanların Network'ü ücretli olarak satın alıp post-game şovunu izlemek zorunda kalacakları ilk Pazartesi olacak. Eğer Punk ortaya çıkarsa, cliffhanger bir final, abone kazanmak için yapılabilecek en iyi hamlelerden biri olur. Tabii eğer gerçekten bitmişse, bu sadece bir hayal ürünü olarak kalır.

Punk, 1 Ocak'ta, Raw yayına girmeden hemen önce AWOL durumuna düştü. WWE, televizyonda hiç bahsedilmeyen bu tür bir angle'ı daha önce hiç yapmadı. Ancak bu, Punk'ın karakterine uygun bir hareket. Yine de, bu kadar çok insana mutsuz olduğunu söyleyerek ayrılacağına inandırması ve "çalışanları kandırması", WWE'nin geleneksel iş yapış şekli değil.

Ancak, bir ana yıldızın ayrılışını hiçbir şekilde storyline olarak kabul etmemek de geçmişte yaptıkları bir şey değil. Genellikle hızlı bir gömme ve devam etme stratejisi izlenir. Ayrıca, şovu ele geçirme meselesi nedeniyle bu dönem oldukça tuhaf. WWE onu askıya alsaydı (kovmak mantıksız olurdu, çünkü ona ödeme yapmadıkları sürece ertesi gün başka bir yerde görüşmelere başlayabilirdi) ve bunu açıklasaydı, bu "doğru" karar olsa bile, canlı seyirci onu bir davaya dönüştürür ve Raw şovlarını mahvedebilirdi.

Vince McMahon, Steve Austin ve Chris Jericho'nun "Jedi zihin numaraları" dediği şeyi yapabildi mi yoksa çoktan yaptı mı? Yoksa Punk, vücudunun dayanmadığının farkında olan ve kendisi için kabul edilemez bir seviyede performans sergilemek istemeyen biri olmak yerine, bir kuklacı olmaya mı karar verdi? Ya da sadece orada mutlu olmadığını hissedip artık bunu istemiyor mu?

Eğer orada değilse, Chicago seyircisi nasıl tepki verecek? Bu gece, yılın en ilgi çekici Raw bölümü olacak. Çünkü yılın en olumlu bölümü de olabilir, en olumsuzu da. Ama eğer ikincisi olursa, bu sadece bir haftalık bir şey olacak, çünkü WrestleMania'ya doğru olan build-up devreye girecek ve promosyonu oradan taşıyacak.

Tarih: 10 Mart 2014

C.M. Punk'ın 27 Ocak'ta Cleveland'daki soyunma odasını terk etmesinden bu yana, sektörün en çok konuşulan ismi oldu. Son bir aydan fazla süredir birçok soru ortada dolaşıyor, ancak net cevaplar yok. Bazıları bunun en başından beri bir angle olduğunu düşündü. Eğer Punk dışında biri olsaydı, bu kadar spekülasyon olmazdı. Ancak Punk, daha önce WWE'ye transfer olurken ROH'da bir angle çalışmış, insanları kemerini kaybedip ayrıldığına inandırmış, oysa birkaç ay daha kalmıştı – ki buna bazıları ilk "Summer of Punk" demişti.

Daha geniş bir kitle için ise, 2011'deki hikayesi benzer bir senaryoydu. Punk, o dönemde sözleşmesinin biteceğini ve şirketteki sorunlar nedeniyle ayrılacağını önceden söyleyerek herkesi şaşırtmış, ülke çapında en çok konuşulan güreşçi haline gelmiş ve John Cena dışında herkesi geride bırakmıştı. Bu süreç, ona Cena'yı yenip kemeri aldığı, son on yılın en akılda kalıcı maçlarından birini yaşatmıştı – tüm bunlar olurken izleyiciler onun şirketten ayrıldığına inanmıştı.

Temmuz'da bitecek üç yıllık sözleşmesinin ardından ayrılacağı fikrini, sektördeki birçok arkadaşıyla uzun uzun konuşmuştu. Ayrılacağı sürpriz değildi; birçok kişi bize Temmuz'da gideceğini söylemişti. Royal Rumble'ın ertesi günü ayrılması da bazılarını şaşırtmadı. Yine de, sektördekilerin büyük çoğunluğu, uzun vadede ne olursa olsun, Vince McMahon'la anlaşıp WrestleMania için geri döneceğine inanıyordu. Onun açısından kaybedilecek büyük bir para vardı. Şirket açısından ise, en büyük yıldızlarından biriydi ve sadece yılın en büyük şovuna değil, Monday Night Wars'ın bitiminden beri belki de en önemli birkaç aya hazırlanıyorlardı.

Bu ayrılışın diğerlerinden farkı, tamamen sessiz kalınmasıydı. 2011'de Cena'yı yenip kemeri alması gizli tutulmuştu, ancak kemerle ayrılışı ve "pipe bomb" promosu açıkça işlenmiş bir hikâyeydi. Bu yıl da aynı şey olabilirdi. Çoğu kişiye göre, 3 Mart'taki Chicago Raw hikâyeyi netleştirecekti. Birçokları onun geri döneceğini bekledi. Kimse emin değildi. Hatta şov günü backstage'de aldığımız yanıtlar, orada olmadığı ve senaryoya dahil edilmediği yönündeydi – ama yine de herkes şovun sonunda çıkacağını düşünüyordu. Üstelik şovun alışılmadık şekilde uzun süreceği not edilmişti.

Beklentiler, söylenen bir şeyden değil, herkes için en mantıklı senaryonun bu olacağı düşüncesinden kaynaklanıyordu. Karışık sinyaller vardı: Şirket, bir aydan fazla süredir çalışmadığı halde onun askıya alındığını resmen açıklamamıştı. Ancak Daniel Bryan, WrestleMania'da Punk'ın planlanan yerine (HHH karşısına) alınmış, Christian da Bryan'ın yerine (Sheamus'a karşı) geçirilmişti. Yine de, Randy Orton vs. Batista dünya kemer maçı başlarda tutmamıştı. Sonra Batista, bir promo ile heel dönüş yapmış ve Bryan'ın kemer maçına eklenmesini ister gibi görünmüştü. Eğer Bryan veya Punk o maça dahil edilmezse, WrestleMania 20'deki Bill Goldberg vs. Brock Lesnar maçının mükemmel on yıllık anısı olma riski vardı.

WrestleMania'nın nasıl sonlanması gerektiğini görmek için bir "booking dehası" olmaya gerek yoktu: Bryan'ın Orton ve Batista ile maça dahil olup, 70.000 fan ve muhtemelen yeni teknoloji sayesinde tarihin en büyük WrestleMania izleyici kitlesi önünde galip gelmesi gerekiyordu. Böylece Bryan'ın gerçek şans verildiğinde neler yapabileceği görülebilirdi.

Batista'nın promolarındaki ton ve Bryan'ı yere sererek ona yardım etmesi gibi ipuçları, Batista vs. Bryan'ın inşa edilen bir hikaye olduğunu gösteriyordu. Televizyonlar, Cena'nın artık destek rolünde olduğu ve Bryan'ın ana babyface olarak öne çıktığı bir döneme girmişti – bu son dönemdeki önemli bir değişimdi. Ayrıca, Stephanie McMahon'ın bir röportajda "Bryan asla bir WrestleMania ana etkinlikçisi olamaz" demesi, tam bir heel vurgusuyla söylendiği için, aslında tam tersinin olacağına işaret ediyor gibiydi.

Punk olsa bile Bryan'ın HHH ile maçlaştırılması büyük bir fırsat kaybı gibi hissettiriyordu. Tabii ki bunun kolay bir çözümü vardı: Eğer Bryan HHH'yi yenerse, kemer maçına eklenebilirdi.

Punk konusundaki nükleer sessizlik ise devam ediyordu. Eğer bu bir angle olsaydı, şimdiye kadar gördüğümüz en iyi "kontrol altında tutma" örneği olurdu. Ama angle değilse, çoktan askıya alınmış olması gerekirdi. WWE, onunla ilgili resmi bir açıklama yapmadan sessizliğini koruyordu – ki bu bile başlı başına bir mesajdı.

3 Mart (Chicago Raw) herkesin gözlerinin üzerinde olduğu gündü. O gece geldi ve geçti, Punk ortada yoktu. Yine de, şovda kemer değişimi ve uzun zamandır yapılmış en iyi maçlardan biri olmasına rağmen en çok konuşulan şey yine Punk'tı. Şirket, Paul Heyman'ın mikrofonu kaldırmasıyla başta Punk tezahüratlarını teşvik etti, ardından John Cena da promosunda bunu destekledi. Şimdi geriye dönük bakınca, insanların bu isteği sistemlerinden atmalarını istedikleri anlaşılıyor – çünkü tüm şov boyunca bu tezahüratların gelip geçeceği belliydi.

Bu şov, bir güreş etkinliğinden çok, şovun kontrolü için verilen bir savaştı. Hayal kırıklığına uğrayan hayranlar, şovu "hack" etmeye yemin etmişti. Normalde bu tür planlı fan isyanları genellikle başarısız olur ve komik duruma düşer. Ancak WWE'nin endişeli olduğu belliydi. Bryan'ın promo sırasında ilk sözleri "Şirket dinlemiyor ama artık sesimizi duyuracağız – bu şovu ele geçireceğiz!" oldu. İronik olan, hayranların yönetime isyan ederken aslında yönetim tarafından yazılmış bir scripti harfiyen uyguluyor olmasıydı.

Şov, "Cult of Personality" müziği ve Paul Heyman'ın promosuyla açıldı. Seyirciler C.M. Punk tezahüratları yaparken, yorumcular da onun adını anıp hakkında konuştu. Bu, WWE'nin geçmişte benzer durumlarda sergilediği tutumdan tamamen farklıydı. Örneğin, 2002'de Steve Austin benzer şekilde ayrıldığında onu gömmüşlerdi ve bu bir hataydı. Ancak bu kez tam tersi yapılıyordu.

Heyman, Punk'tan bahsederken son derece sempatik bir dil kullandı. Seyircileri onu desteklemeye teşvik ederek, "WWE'nin asla gerçekten istemediği, WrestleMania ana etkinliği için 'fazla küçük' bulduğu, 'doğru görünüşe' sahip olmadığını düşündükleri bir isim" olduğunu söyledi. Punk'ın sisteme ve McMahon ailesine başkaldıran biri olduğunu vurguladı: "Onu ilk günden beri istemediler, şimdi de istemiyorlar!"

Amaç, hayranların Punk için bağırmasını sağlayıp sonra "O burada değil" diyerek bu özlemi dindirmekti. Aynı zamanda, bu öfkeyi Brock Lesnar'a heel tepkisi çekmek için kullandılar – ki bu mükemmel işe yaradı. Yine de, Punk tezahüratları tüm şov boyunca sürdü. Hatta bu promo, seyircinin şovu terk etmemesi için tasarlanmış gibiydi (Raw'ın baştan sona izlenme kaybı, 9 Aralık'tan beri en düşük seviyedeydi).

Raw, son dönemin en uzun şovlarından biri olarak hazırlanmıştı. Herkesin "o dönüşü" fazladan verilen sürede bekleyeceğini düşünerek, şovu alışılmışın dışında uzattılar. Bryan vs. Batista ana etkinliği, baştan beri Randy Orton'ın ringside'da olması ve ardından HHH, Stephanie ve Kane'in müdahalesiyle bir heel dayak sahnesine evrildi. Kalabalık, Punk'ın gelip Bryan'ı kurtarmasını bekliyordu. Şirket de bu tepkinin geleceğini biliyordu.

Hatta bir ara şovda Bad News Barrett'ın "Kötü haber: Punk burada değil!" açıklaması yapması planlanmıştı.

Peki sorular neden bitmiyor? Eğer Punk dönmeyecekse, neden bu konuda bu kadar sessiz kalınıyor? Dönecekse neden Chicago'da gerçekleşmedi?

Batista vs. Orton maçı hala neden gündemde? Çünkü şirket, değişikliği WrestleMania gecesine kadar açıklamayabilir. Hem içeriden hem dışarıdan bakıldığında, Bryan'ın şampiyon olarak zafer kazanması "fazla bariz" bir son gibi görünüyor. Raw'ın sonunda Bryan, hem Batista hem HHH tarafından yere serilirken, şirket seyircisine karşı heel rolünü benimsemiş durumda: "O kadar kibirliyiz ki, istemediğiniz bir kemer maçı dayatıyoruz ve WrestleMania kartını daha iyi hale getirmek için ufak dokunuşlar yapmayı reddediyoruz!"

Bu bir senaryo mu? WrestleMania’ya hâlâ dört Raw kaldığı düşünülürse, büyük bir hikâye için mi zemin hazırlanıyor? Yoksa artık işin tüm yapısı değiştiği için, gerçekten de istediklerini yapabileceklerini mi düşünüyorlar? WrestleMania’nın cazibesi hâlâ WrestleMania’nın kendisi.

Bu yıl, ağ (WWE Network) ve düşük fiyat politikası nedeniyle, şovda yer alanlardan ziyade şovun kendisinin çekici unsur olduğu düşüncesi her zamankinden daha geçerli.Artık maç kartı sadece “sos” niteliğinde, ana yemek değil.

Steve Austin ve Chris Jericho gibi geçmişte benzer durumlar yaşamış güreş dünyasındaki önemli isimler, Punk’ın geri döneceğini düşünüyordu. Austin, tıpkı Punk gibi yaptığı ani ayrılığın kariyerinin en büyük hatası olduğunu açıkça söylemiş ve Punk’ın WrestleMania’dan önce döneceğini tahmin etmişti. Jim Ross, ortada çok fazla para olduğunu ve tarafların en azından WrestleMania için uzlaşacaklarını düşünüyordu. Jericho ise bu konuda en iddialı olan isimdi; Twitter’da Punk’ın şova çıkıp çıkmayacağı sorusuna “Kesinlikle” yanıtını verdi.

Bu konuda gördüğüm işaretler fazlasıyla karışıktı — ki bu iyi bir şey — çünkü insanları tahminde bulunmaya itiyordu. Güreş dünyasında önemli bir isimden — spekülasyon değil, doğrudan ona söylenmiş bilgi olarak — Punk’ın %100 şovda yer alacağı bilgisini aldım. Ancak hemen ardından yalan söylendiğini öğrendi. Konuyla ilgili sessizlik yüzünden herkes soru soruyor.

Şirket içinde bazı kişiler, Punk’ın Memphis’teki bir sonraki Raw’da olabileceğini tahmin ediyordu — bu tahmin de, insanların onun dönmeyeceğine artık gerçekten inanıyor olmasından kaynaklanıyor.

Bu inanç kısmen Vince McMahon’ın "usta manipülatör" olduğu düşüncesinden besleniyor.

Ancak bu da güreşin doğası gereği: Bu denli ilgi uyandıran bir şey olduğunda herkesin “bu bir senaryo olmalı” diye düşünme eğilimi var.

Temel düşünce şu: Vince McMahon, WrestleMania’da Batista vs. Orton gibi bir maçı ana kemer karşılaşması yapacak kadar akılsız değildir. Punk’ı geri döndürmek için Jedi zihin oyunlarını kullanacak kadar etkileyicidir. Aslında bu akıllıcaydı çünkü çoğu kişi, “Eğer Punk Chicago’da dönmezse, bir daha dönmez” diye düşünüyordu.Ve gerçekten de bu durum böyle olabilir. Ama şirket onun isminin tezahürat edilmesini teşvik etti ve bu sayede Punk hakkında konuşmalar bir hafta daha devam etti.

Tabii şu da olabilir: Punk gerçekten işi bıraktı ve bu iş tamamen bitti. “Chicago’da dönmek çok kolay olurdu” diyebilirsiniz. Chicago eğlenceli olurdu, ama zamanlama açısından hâlâ dönüş için yeterince zaman var — hatta bu iş ne kadar uzun sürerse, o kadar daha etkili olabilir. Ama şu noktada fazla düşünmeye başlıyoruz. Yine de bu tür örnekler daha önce yaşandı.

2007’de Chris Jericho’nun dönüşü için uzun bir hazırlık yapılmıştı, dönüş noktası No Mercy PPV’si olacaktı — ve o da Chicago’daydı. Ancak dönüş haberi çok erken sızdığı için Vince McMahon bu dönüşü erteledi. Gerçi uzun vadede pek fark etmedi, ama o geceki Chicago seyircisinin Jericho’yu görmeye olan coşkusu zirveye ulaşmıştı ve bu fırsat kaçtı.

Ya da belki Punk tüm bu dikkatle dalga geçmiyor; belki de gerçekten hiçbir yere varmayan bir sessizliğin içindeyiz.

WrestleMania’nın kendisine gelince, alt kadro (undercard) şekillenmeye başlamış gibi görünüyor. Sheamus vs. Christian ve Jack Swagger vs. Cesaro maçları, olası alt kadro karşılaşmaları için ipucu veren hikâyeler olarak işlendi. Ayrıca bu maçlar, IC (Kıtalararası) kemerini de içerecek şekilde Big E’nin de dâhil olduğu üçlü bir karşılaşmaya dönüşebilir. The Shield (Seth Rollins, Dean Ambrose, Roman Reigns) bir şekilde dağılma sürecinde, ancak Wyatt Ailesi Cena ile ilişkilendirildiğinden, Shield üyeleri arasında bir iç savaş da gündeme gelebilir.

Ayrıca SmackDown çekimlerinde A.J. Lee, bir takım maçında Natalya’ya pes ederek Divas kemeri için olası bir yön değişikliğinin ilk sinyalini verdi.