Çeviri: Ace's High #25
Editör notu: Kasım 2002’de Hiroshi Tanahashi bir bıçaklı saldırıya uğrayarak yıl sonunda ringlerden uzak kaldı. Bu olayın detaylarına burada girilmeyecek.
—Kasım 2002’de devre dışı kaldın ve 4 Ocak 2003 Tokyo Dome etkinliği için geri dönüş hedefledin.
Tanahashi: Evet. Geriye dönüp baktığımda, Tokyo Dome’a yetişmek istemem biraz bencilceymiş aslında. Sonuçta zamanında yetişemedim ve Manabu Nakanishi ile Masahiro Chono’nun köşe adamı oldum.
—Tokyo Dome’dan hemen önce Noge Dojo’da Chono’yla bir antrenman yaptın ve ringe çıkamayacağına karar verildi. O zaman “Chono ve Nakanishi’nin ikinci adamı olarak Dome’a çıkmak darağacına yürümek gibiydi” demiştin.
Tanahashi: Evet, hayatımda ilk kez insanların karşısına çıkmaktan bu kadar korkmuştum.
—Peki seyirciler nasıl tepki verdi?
Tanahashi: Aslında olumsuz bir tepki değil de, ilgisizlik benim için daha büyük sorundu. Dürüst olmak gerekirse maça çıksam da iyi bir performans sergileyemezdim. Akciğerim çökmüştü, Chono’yla yaptığım sparring’de iki dakika içinde nefes nefese kalmıştım.
—Durum o kadar mı kötüydü?
Tanahashi: Evet, “beni oyuna al koç” modundaydım ama ringe çıkacak formda değildim.
—Asıl geri dönüşün, 6 Şubat’ta Ryogoku’da Manabu Nakanishi’ye karşı yapılan açılış maçında oldu.
Tanahashi: Hatırlıyorum. Seyirciden çok farklı, duygusal bir tepki gelmişti.
—Senin ve onların daha önce yaşamadığı türden bir andı.
Tanahashi: Aynen öyle... Zaten daha önce böyle bir durum yaşanmamıştı ki... (gülüyor)
—Gergin miydin?
Tanahashi: Kesinlikle. Ama bu bana duygularımı nasıl kontrol edeceğimi ve önümdeki işe nasıl odaklanacağımı öğretti. Sanırım beni bugüne kadar ayakta tutan şeylerden biri de bu oldu. Ne olursa olsun, kendimi insanların karşısına çıkabilecek şekilde hazırlamayı öğrendim.
—Nakanishi’nin rakip olmasıyla birlikte neredeyse arınma gibi bir şey yaşanmış gibi. Senin için bir tür sıfırlanma.
Tanahashi: Kesinlikle. O gece bana karşı ringe çıkan kişi olduğu için ona hâlâ minnettarım.
—O noktada vücudunu istediğin gibi kullanabiliyor muydun?
Tanahashi: Hiç ama hiç kullanamıyordum. Kariyerimin en kötü fiziksel durumuydu. Dropkick’lerim yeterince yüksek çıkmıyordu, tamamen tükenmiştim…
—Maç sonrası yorumlarında da hiç mutlu olmadığını, adeta en başa döndüğünü söylemiştin.
Tanahashi: Evet. Elbette geri dönmek istiyordum ama böyle davranmayı hak edecek bir şey yapmamıştım.
—Bu maçtan çok kısa bir süre sonra, U-30 Openweight Şampiyonluğu fikrini sundun. Bu fikrin çıkış noktası neydi?
Tanahashi: O dönem futbolda ve diğer sporlarda U-20, U-17 gibi turnuvalar ilgi görüyordu. “X yaş altı” fikri hoşuma gidiyordu. Bir de Inoki’nin en iyi dönemlerinin NJPW’yi kurmadan önce, yirmili yaşlarındayken olduğu yönünde görüşler duyuyordum. Ben de NJPW'de 20’li yaşlara odaklanmanın iyi olacağını düşündüm.
—Bu senin için bir çıkış yolu olma fırsatıydı değil mi?
Tanahashi: Kesinlikle. Şirket bana yaşadıklarımdan sonra yeniden toparlanma ve odaklanma şansı verdi.
—İlk şampiyonu belirlemek için yapılan ligde yer aldın ve 23 Nisan’da Sendai’de Shinya (şimdiki Togi) Makabe’yi Dragon Suplex ile yenerek kemeri kazandın.
Tanahashi: O maç benim için çok anlamlıydı. Şimdi kas yapım bana çok yardımcı oluyor ama o zamanlar gençken sol omzum kolayca çıkardı. Final maçından bir gün önce de yerinden çıktı ama bu maça her şeyimi vermeye o kadar kararlıydım ki...
—Turnuvayla ilgili bir diğer ilginç detay da, kazandığında sana verilmek üzere hazır bir kemerin bile olmamasıydı.
Tanahashi: Tuhaf, değil mi? Ama işte o zaman şirket öyleydi. Sol elin ne yaptığını sağ el bilmiyordu, tam bir karmaşa hâli.
—O kemeri kazanmana rağmen hâlâ çok özgüvenli değildin. O zaman “esas dikkat çekecek olanlar Makabe ve (Yutaka) Yoshie olacaktır” demiştin.
Tanahashi: Evet, çünkü bu benim ilk bireysel şampiyonluğumdu ve bir şampiyon olarak kendimi nasıl ifade edeceğimi hiç bilmiyordum. Şimdi hem kendimi hem şampiyonluğu hem de gelecek maçı nasıl yücelteceğimi biliyorum ama o zaman bana bunu öğretecek kimse yoktu. Gerekli araçlara sahip değildim.
Yorumlar
Yorum Gönder